نویسندگان:

محبوبه آزاد تیرکان

حدود 20 هزار سال قبل انسان ها تلاش خود را در زمینه اهلی کردن گرگ ها شروع کردند. اکنون تخمین زده میشود که نزدیک به یک میلیارد سگ وجود داشته باشد. به دلیل ارتباط نزدیک سگ ها با انسان و توانایی آنها در سازگاری با سطح وسیعی از سیستم اجتماعی، باعث شده است آنها بیشترین جمعیت گوشتخوران را دارا باشند. افزایش جمعیت سگ ها، مدیریت و حفاظت حیات وحش را با مشکل روبه رو میکند. بسیاری از سگ ها نیازهای تغذیه ای خود را از حیات وحش تأمین میکنند، بنابراین اثرات آنها بر حیات وحش بسیارزیاد است و اگر بیمار و ناقل پاتوژن باشند به راحتی آن را به حیات وحش منتقل میکنند. همچنین میتوانند به عنوان مخزن پاتوژن عمل کنند. سگ های بلاصاحب نسبت به سگ های روستا و شهری آسیب بیشتری به حیات وحش وارد میکنند زیرا برخلاف سگ های بلاصاحب که بیش از 63 در صد آنها از حیات وحش تغذیه میکنند تغذیه سگ های شهری و روستایی وابسته به انسان است. تمایل سگ های بلاصاحب به زندگی گروهی و شکار، سبب میشود که با وجود انجام شکار اولیه و تغذیه کافی از آن باز هم به شکار ادامه دهند و این نشان دهنده اثرات مخرب این حیوان است. علاوه بر این کمک به حفظ گونه های در خطر انقراض در مناطقی که سگ های بلاصاحب وجود دارد عملاً غیر ممکن است. هدف از پژوهش حاضر بررسی مهم‌ترین مصادیق تعارض و مهم‌ترین راهکارهای تعدیل تعارض سگ با حیات‌وحش است.

سگ های بلاصاحب، حیات وحش، در خطر انقراض، تعارض

برای لینک‌دهی به این مقاله از آدرس زیر استفاده نمایید:

برای ارجاع در منابع از عبارت زیر استفاده کنید:
آزاد تیرکان، محبوبه، 1402، اگرچه سگ بهترین دوست انسان است، ولی بهترین دوست حیات وحش نخواهد بود، اولین همایش ملی پارک های ملی و مناطق تحت حفاظت، https://cnf.hsu.ac.ir/fa/archive_index.php?c=nppa1&aid=70614