چکیده

بهره برداری بی رویه و تغییر کاربری اراضی سبب شده است تنها صنوبر جنگلی شمال ایران در لیست گونه های در خطر انقراض سازمان جهانی حفاظت قرار گیرد. در این تحقیق سه پارک جنگلی آستانه اشرفیه، پارک جنگلی نور و پارک جنگلی کردکوی انتخاب و پارامترهای ژنتیک جمعیت آن با سه رویشگاه مدیریت نشده رشت، جویبار و گالیکش با استفاده از 14 نشانگر ریزماهواره مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در مجموع 67 آلل در 14 مکان ریزماهواره مشاهده شد. هتروزیگوسیتی مورد انتظار نیز از 37 0 (رویشگاه جویبار) تا 41 0 (رویشگاه آستانه اشرفیه) متغیر است. بیشترین تعداد آلل اختصاصی در پارک-های جنگلی آستانه اشرفیه و نور (5 آلل اختصاصی) مشاهده شد. میانگین شاخص تمایز ژنتیکی برابر با 07 0 بود. میانگین جریان ژن بین رویشگاه ها دارای مقدار میانگین 7 0 بود. در این تحقیق ساختار ژنتیکی قوی بین رویشگاه ها مشاهده نشده است. نتایج مقایسه میانگین به روش آزمون t نشان داد که پارامترهای ژنتیک جمعیت در هیچ یک از دو نوع روش مدیریتی با یکدیگر اختلاف معنی دار ندارند. به استثنای جمعیت رشت، سایر جمعیت های مورد مطالعه بر اساس مدل جهش مرتبه ای وارد پدیده گردنه بطری شده اند.

کليدواژه ها

گونه های در خطر انقراض، حفاظت، مدیریت تنوع زیستی، پارک جنگلی، جنگل هیرکانی

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
فاطمه مکتبی , 1401 , تاثیر پارک‌های جنگلی بر حفظ تنوع ژنتیکی و غنای آللی درخت در خطر انقراض سفیدپلت در جنگل هیرکانی , پارک های ملی و سایر مناطق تحت حفاظت